Purvitis House zal onderdak bieden aan kunstenaars, studenten van de bosbouwschool, toneelgezelschappen, musici, leerlingen van kunstacademies, warchildkinderen, vogelkijkers en vele anderen. Het project dat zeer duidelijk maakt hoe de stichting vorm wil geven aan de doelstelling is het Anne Frank project:
Anne Frank Stichting
Het Anne Frank Huis in Amsterdam heeft sinds 1985 een educatief programma ontwikkeld dat tolerantie en democratie stimuleert in meer dan 60 landen.
 |
 |
De regie: Jenny Culank |
Op transport |
 |
 |
Gesprekken aan tafel |
Bloemen plukken |
Het eerste belangrijke instrument was de tentoonstelling “De wereld van Anne Frank, 1929-1945” die door meer dan 7 miljoen mensen is gezien waarvan de helft bestond uit schoolkinderen.
De opvolger, de tentoonstelling “Anne Frank - Een geschiedenis voor Vandaag” werd in 1996 in Wenen geopend en reisde daarna door vele landen waaronder Oost-Europese landen als Polen, Tsjechië, Slowakije, Oekraïne, Bosnië en Litouwen. In 2000 reisde de tentoonstelling door Letland.
Als onderdeel van het project was een dramaprogramma ontwikkeld voor jonge mensen van 14 tot 18 jaar die met andere jongeren willen discussiëren over onderwerpen als racisme, discriminatie, mishandeling en AIDS.
Deze kinderen werken op lagere scholen en gebruiken technieken als theater, conflict hantering en discussietechnieken en zij trachten bewustwording te creëren voor sociale problemen.
Centraal in het programma stond het toneelstuk “And then they came for me”, naar de gelijknamige autobiografie over het leven van Eva Schloss die het kamp Auschwitz overleefde en wier moeder later met Otto Frank trouwde.
Het boek is voor het toneel bewerkt door de Amerikaanse toneelschrijver James Still. De training van de jongeren werd in samenwerking met The Riga Secondary School 88 en de ervaren dramaturge Ligita Smildzina georganiseerd.
In de zomer van 2000 huurde de Anne Frank Stichting de boerderij en 6 Russische jongens en 5 Letse meisjes kwamen vol verwachting aan op de boerderij. Twee intensieve weken van training volgden.
Onder leiding van de Engelse regisseuse Jenny Culank, wier ouders ooit vluchtten uit Letland, leerden de kinderen de teksten, zij leerden marcheren en slaan, zich expressief uiten als ze in de ‘trein op transport’ werden gesteld.
In de avonden werd er veel gepraat over de oorlog, over puberproblemen en hun twijfels en verwachtingen ten aanzien van hun jonge levens. Er werd gelachen en muziek gemaakt, geschaakt en gevoetbald.
In twee weken groeiden deze jongeren, die elkaar niet kenden en in een mengeling van Russisch, Lets en Engels moesten werken, tot een hechte groep spelers. En soms belden ze met Eva Schloss in Londen.
Op maandag 14 augustus vond in het Joods Centrum in Riga een uiterst ontroerende première plaats. Elf prachtige, integere jonge mensen droegen een boodschap uit en lieten een tot tranen geroerde Eva Schloss achter.
Ze beleefden een zeer bijzondere twee weken die ze zich hun leven lang zullen herinneren en werden vrienden.
|
